Ostatnio widziani
Zobacz temat
Mam Efkę :: O psychiatrii :: Choroba afektywna dwubiegunowa
 Partnerka z CHAD
|
|
| Danzig |
Dodany dnia 08/12/2015 12:03
|
Rozgrzewający się Postów: 14 Data rejestracji: 07.12.15 |
Witam, mam partnerkę z CHAD. Aktualnie jeszcze nie mieszkamy razem, ale spędzamy większość wolnego czasu. Nie wiem jak sobie poradzić z jej zachowaniem. Dotychczas miała ataki paniki (niestety nie jest mi wiadome czy jest to spowodowane CHAD czy może inną chorobą) które były trwające kilka minut. Niedawno opowiadała mi, że miała atak paniki z czego wyszła lekka kłótnia, bo nie przemyślałem co powiedzieć i powiedziałem, że trochę się obawiam tego związku. Następnego dnia po kłótni zaczęła być dla mnie oschła. Z tego co z nią rozmawiałem mogę powiedzieć tyle, że nie posiada większości uczuć, nie pamięta mnie i większości swoich wspomnień, chce poszukiwać nowych znajomych, a od kiedy z nią jestem zawsze chciała spędzać czas wyłącznie ze mną. Z tego co mi wiadomo, około roku temu (wtedy jeszcze się nie znaliśmy) również miała podobne zachowanie. Nie wiem jak z pamięcią, ale również nic nie czuła i poszukiwała nowych znajomości. Czy to może być jeden z epizodów CHAD? Ile mniej więcej może trwać takie jej zachowanie? I najważniejsze, jak jej pomóc i wspierać ją? Zapomniałem dopisać, że jak o coś ją spytam, np. o przeszłość to możliwe, że mi odpowie, lecz jak spytam ponownie to wtedy mówi mi, że nie zna odpowiedzi.
Edytowane przez Danzig dnia 08/12/2015 12:21 |
|
|
|
| RedKate |
Dodany dnia 08/12/2015 13:10
|
 Grupa Trzymająca Władzę  Postów: 2185 Data rejestracji: 06.07.12 |
Czy Twoja partnerka jest pod opieką lekarza, przyjmuje leki? To bardzo ważne. Z osobą chorą na Chad da się żyć i tworzyć szczęśliwy związek pod warunkiem, że jest ona świadoma swojej choroby i konieczności leczenia.
[color=#3399ff][i][small]"Moja doprowadzona do ostateczności dusza doszła do głosu. Z zimną furią, z pełną świadomością tego co robię, przestałam panować nad sobą." Joanna Chmielewska - "Całe zdanie nieboszczyka"[/small][/i][/color] |
|
|
|
| Danzig |
Dodany dnia 08/12/2015 13:20
|
|
Rozgrzewający się Postów: 14 Data rejestracji: 07.12.15 |
Jest pod opieką psychiatry, przyjmuje leki. Rozmawiałem z nią na temat tego, że jest chora i żeby nie popełniała pochopnych decyzji, mówiła, że rozumie, lecz nie wiem jak to wyjdzie w praktyce. Czy jej aktualne zachowanie które opisałem, jest możliwe, że to jeden z epizodów? Nie wiem czy dobrze to nazwałem, chodzi mi, że może to stan depresji, lub manii, chociaż dla mnie wygląda to na stan mieszany. Jednocześnie jest smutna, bez uczuć, nie widzi sensu życia, ale jednocześnie chce poszukiwać znajomych. Jak jej pomóc, żeby to jak najszybciej przeminęło? Mniej więcej ile może to trwać? I czy te jej ataki są spowodowane chorobą? Bo w jakimś sensie mogę wyróżnić je na dwa rodzaje. Pierwszy rodzaj to jak dostaje szału i staje się agresywna, po wszystkim niczego nie pamięta. Drugi rodzaj to kiedy na internecie (zazwyczaj kiedy ja nie mam wolnego czasu, a ona ma) szuka znajomości, również wtedy wszystkiego potem nie pamięta. Jeśli nie jest to spowodowane Chad, to w którym dziale forum szukać pomocy co do tych ataków? |
|
|
|
| Junk Head |
Dodany dnia 08/12/2015 16:38
|
Startujący Postów: 193 Data rejestracji: 11.04.15 |
Danzig, nie szukaj odpowiedzi w Internecie typu "czy jest to objaw jej choroby", to samo powinno się tyczyć forum. Osoby chore na Chad mogą Ci powiedzieć jak to wygląda mniej więcej u nich i mimo to, że Twoja partnerka tez na to choruje, nie znaczy, że ma w 100% takie same objawy. Lepiej idź z nią do psychiatry i od niego się o tym dowiedz. Bo stawianie "diagnozy" na podstawie informacji z Internetu jest... często niewłaściwe. A skoro widzisz, że ma stany depresyjne, tym bardziej powinieneś ją zabrać do lekarza, ponieważ jeśli to zostawisz, może być gorzej (choć mam nadzieje, że nie). W przypadkach chorób zawsze jest lepiej "dmuchać na zimne". Nikt Ci nie da też jednoznacznej odpowiedzi "ile to trwa", ponieważ choroby są dość indywidualną sprawą, każdy organizm to indywidualna jednostka i każdy organizm w swoim czasie dochodzi do normalnego funkcjonowania. Nie szukaj pomocy na forum. My Ci tylko możemy powiedzieć, co POWINIENEŚ, ale nie postawimy diagnozy, nie dobierzemy leków, bo nie mamy uprawnień ani takie wiedzy na ten temat, co lekarz. Możemy tylko podzielić się naszymi opiniami, historiami i ewentualnie doradzić, nic więcej. Więc jak mówiłam na początku: odwiedźcie psychiatrę. Po drugie (chyba): zawsze terapię farmakologiczną jest warto wesprzeć psychoterapią. |
|
|
|
| Danzig |
Dodany dnia 08/12/2015 17:15
|
|
Rozgrzewający się Postów: 14 Data rejestracji: 07.12.15 |
Podejrzewam, że jest jakaś średnia ile mniej więcej trwa taki stan. Jak już pisałem, chodzi do psychiatry i nic jej to nie daje. Nie oczekuję diagnozy, tylko przypuszczenia. Moja partnerka nie boryka się tylko z ChAD, tylko również innymi chorobami, dlatego chciałbym wiedzieć czy może jej ataki nie są spowodowane jakąś inną chorobą o której mi nie wiadomo. Pytając jej jak to jest z jej chorobą, jest całkiem zdezorientowana. I ciągle nie dostałem odpowiedzi na moje pytanie jak mógłbym jej pomóc. |
|
|
|
| Junk Head |
Dodany dnia 08/12/2015 17:20
|
|
Startujący Postów: 193 Data rejestracji: 11.04.15 |
A ja Ci mówię, że to indywidualna sprawa i nie ma Średniego Czasu Trwania. Paychiatra stawia diagnozę, przypisuje leki - jak każdy lekarz, dlatego wskazana jest psychoterapia. Pomóc? Być przy niej i ją wspierać. Czasem może wydawać się to niewiele, ale dużo daje. |
|
|
|
| Danzig |
Dodany dnia 08/12/2015 17:37
|
|
Rozgrzewający się Postów: 14 Data rejestracji: 07.12.15 |
Ale mam nadzieję, że taki stan nie może trwać kilka lat. Co do psychiatry, z tego co mi wiadomo to skupia się głównie na jej innej chorobie. Kiedy jestem przy niej, staram się mówić pocieszające słowa, tłumaczyć, że to co teraz się dzieje jest przejściowe, to ją tylko nudzę. |
|
|
|
| Junk Head |
Dodany dnia 08/12/2015 17:49
|
|
Startujący Postów: 193 Data rejestracji: 11.04.15 |
Wiesz, to też jest zależne od pogody, bo nie oszukujmy się, ale większość ludzi teraz chodzi jakby życie z nich uciekało, prawda? Może warto zwrócić uwagę psychiatrze, żeby też się zainteresował jej Chadem? Zauważyłam, że większość psychiatrów działa na takiej zasadzie, że jak już postawią diagnozę, to kierują się tylko tym, co już postanowili. Niby słuchają pacjenta i jego "nowych objawów", ale nadal mają zakodowane tą pierwszą diagnozę i wokół niej dobierają leki. Miałam do czynienia z kilkoma lekarzami i jak zobaczyli "Aha ma F20, to na bank to ma i dobieram leki", ale jak poprosiłam innego psychiatrę, aby nie patrzył mi w papiery, tylko spróbował powiedzieć, czy mój psychiatra się nie pomylił, to stwierdził, że fakt... coś jest nie tak. Dlatego warto rozmawiać z lekarzem, wyjaśniać, pytać, bo on ma pomóc, po to się do niego chodzi. Z doświadczenia Ci powiem, że sama nie lubię pocieszania i jasny szlag mnie trafia, jak ktoś mi mówi "będzie dobrze". Moja rada: nie pocieszaj, nie mówi "będzie dobrze", bo nie możesz jej zapewnić takiej gwarancji. Bądź dla niej wsparciem i pokaż, że zawsze będziesz, jeśli Cię będzie potrzebowała. Bo nie ma nic gorszego, niż bycie samemu ze sobą i jeszcze z chorobą. Kiedy jest smutna, to zalecam odwrócić jej uwagę od smutku. Nie chodzi mi o ignorowanie, możesz spytać, czy coś się stało. Ale chodzi o to, że w takich momentach lepiej jest zaproponować jakieś wspólne zapełnienie czasu: film, przygotowanie posiłku, spacer, gra w planszówkę, cokolwiek. Po prostu nie siadaj obok niej, nie głaszcz po główce i nie mów "będzie dobrze". |
|
|
|
| Danzig |
Dodany dnia 08/12/2015 17:57
|
|
Rozgrzewający się Postów: 14 Data rejestracji: 07.12.15 |
Jej psychiatra ma ją tylko jako kolejną osobę do odhaczenia, żeby sobie zarobić. Lecz musi chodzić, więc chodzi. Na temat pocieszania typu ,,będzie dobrze" puściłbym bardzo długą wiązankę, jak nie znoszę tego. Pocieszam ją na zasadzie, że tłumaczę, że to co teraz się dzieje, że minie. Starała się mnie już zostawić, lecz jej to przejdzie. Skąd to wiem? Identyczne zachowania miała rok temu i jej to przeszło, lecz ona tego nie pamięta. Mamy wolnego czasu tylko co nic, więc każde z wymienionych wypełnień czasu jest po prostu zbyt długie dla nas. |
|
|
|
| Junk Head |
Dodany dnia 08/12/2015 18:26
|
|
Startujący Postów: 193 Data rejestracji: 11.04.15 |
Może więc warto pomyśleć nad zmianą psychiatry? Wybacz, ale ja nie wiem, jak wygląda Wasz związek, Wasze życie, więc ciężko mi cokolwiek konkretnego doradzić. Nie chodziło mi o "wypełnienie czasu" a raczej o odwrócenie uwagi od smutku. Popadanie w smutek jest bardzo zgubne. |
|
|
|
| Danzig |
Dodany dnia 08/12/2015 18:51
|
|
Rozgrzewający się Postów: 14 Data rejestracji: 07.12.15 |
Cóż, ja nie mogę ingerować w jej sprawy co do psychiatry. Smutna nie jest, raczej zagubiona, ponieważ nie pamięta prawie żadnych sytuacji, tylko w niektórych sprawach zdarzają się wyjątki. |
|
|
|
| Junk Head |
Dodany dnia 08/12/2015 18:54
|
|
Startujący Postów: 193 Data rejestracji: 11.04.15 |
Jasne, że nie powinieneś ingerować, ale zasugerować możesz zmianę lekarza. Kłopoty z pamięcią to nic przyjemnego i w sumie niewiele można z tym zrobić. |
|
|
|
| Danzig |
Dodany dnia 26/02/2016 23:05
|
|
Rozgrzewający się Postów: 14 Data rejestracji: 07.12.15 |
Z powodu, że nie chcę zaśmiecać tego działu to tutaj zadam to pytanie. Otóż jak pisałem wcześniej, jej zachowanie jest typowe. Niedawno miała epizod depresji (z łóżka nawet nie wstawała), potem była dość szczęśliwa (sama myślała tak), teraz ponownie depresja. Myślałem, że kłamstwa występują tylko i wyłącznie w fazie manii. Może ktoś ma również podobnie i podczas epizodu depresji kłamie? Poza tym nie jest dziwne, że tak szybko jej się zmieniają epizody? |
|
|
|
| sigma |
Dodany dnia 27/02/2016 00:16
|
 Grupa Trzymająca Władzę Postów: 12627 Data rejestracji: 12.02.11 |
[quote]Myślałem, że kłamstwa występują tylko i wyłącznie w fazie manii[/quote]. Serio? o.O Myślałeś że zdrowi ludzie nigdy nie kłamią? No cóż... wszyscy ludzie kłamią, i w manii, i w depresji, i bez żadnych problemów psychicznych... karą za niewiarę będzie lęk który już nie zechce opuścić mnie |
|
|
|
| Danzig |
Dodany dnia 27/02/2016 00:26
|
|
Rozgrzewający się Postów: 14 Data rejestracji: 07.12.15 |
Źle się wyraziłem. Miałem na myśli, że takie częste kłamanie w czasie choroby bywa jedynie w stanie manii. Nie chcę pisać konkretnego przykładu, lecz wątpię, żeby całkiem świadomie okłamywała mnie w niby drobnostkach, ale takich które na mnie znacząco zadziałają. |
|
|
|
| sigma |
Dodany dnia 27/02/2016 00:50
|
|
Grupa Trzymająca Władzę Postów: 12627 Data rejestracji: 12.02.11 |
Mam wrażenie, że bardzo Ci zależy, żeby to, co między wami trudne, przypisać chorobie. Kłamanie nie jest jednym z objawów depresji. karą za niewiarę będzie lęk który już nie zechce opuścić mnie |
|
|
|
| AntoniuszMM |
Dodany dnia 27/09/2016 00:38
|
|
Rozgrzewający się Postów: 3 Data rejestracji: 26.09.16 |
Musisz z nią porozmawiać o leczeniu. Widocznie nadal ma źle ustawione leki. Dobrze też by była pod opieką psychologa. Przechodzenie w stan jeden do drugiego świadczy o źle dobranych stabilizatorach nastroju. |
|
|
|
| Przeskocz do forum: |
Podobne Tematy
| Temat | Forum | Odpowiedzi | Ostatni post |
|---|---|---|---|
| Praca a chad | Choroba afektywna dwubiegunowa | 32 | 25/09/2022 14:08 |
| Bezsennosc w Chad | Choroba afektywna dwubiegunowa | 20 | 22/11/2021 00:36 |
| Trójmiasto:Poszukiwana Grupa wsparcia dla partnerów osob z Chad | Przedstaw się | 9 | 22/08/2021 22:21 |
| Jeszcze żona chłopaka z chad | Przedstaw się | 4 | 05/11/2020 18:48 |
| Chad a dalsze życie i wychowywanie razem dzieci | Choroba afektywna dwubiegunowa | 5 | 30/07/2020 20:55 |