Ostatnio widziani
Zobacz temat
Mam Efkę :: O psychiatrii :: Choroba afektywna dwubiegunowa
 Czy osoba z chad zawsze wraca?
|
|
| ramirez_vip |
Dodany dnia 03/09/2016 23:21
|
Rozgrzewający się Postów: 2 Data rejestracji: 03.09.16 |
Czy osoba z chad, która się nie leczy po subdepresji i następującym po nim epizodzie hipomani, gdy poznała kogoś nowego, to wchodząc później w remisję, bądź depresję wróci do mnie? Czy zostanie w nowym związku? Czy się w nim odkocha? Jak to jest zazwyczaj... Oczywiście mnie traktuje jak najgorszego śmiecia na dzień dzisiejszy. Edytowane przez ramirez_vip dnia 04/09/2016 01:12 |
|
|
|
| Yennefer |
Dodany dnia 04/09/2016 08:13
|
 Rozgrzewający się Postów: 11 Data rejestracji: 21.08.16 |
Nie wiem co Ci napisać...ale jakoś tak bardzo poruszyło mnie to co napisałeś... Musisz ją bardzo kochać... Myślę, że nie da się odpowiedzieć na Twoje pytanie. Zachowanie osób z nieleczoną CHAD jest raczej nie do przewidzenia... Ale pamiętaj o jednym...to nie jest tak, że emocje, które ona przeżywa są nieprawdziwe, bo choruje... |
|
|
|
| mika |
Dodany dnia 07/09/2016 15:15
|
Rozgrzany Postów: 66 Data rejestracji: 29.01.15 |
Ja kiedy się nie leczyłem i nie wiedziałem, że jestem chory - nowe okresy były dla mnie często nowym życiem. Zapominałem o poprzednim związku, znajomych .....
Dopóki żyję będę walczył, aby kiedy umrę coś po sobie pozostawić. |
|
|
|
| Utracjusz |
Dodany dnia 19/09/2016 23:37
|
 Rozgrzewający się Postów: 39 Data rejestracji: 14.12.15 |
Miłość zawsze zwycięża. Brzmi romantycznie, ale tak jest. Jak ja szalałem w manii, mogłem mieć każdą. Do niczego nie doszło na szczęście, ale żona stała się największym zagrożeniem, na moją wolność, na rozwijanie pasji. W ogóle to według mnie w manii - miała depresję i nie radziła sobie z życiem. Jeszcze w pierwszych 2 tygodniach w szpitalu, gdy mnie hamowali lekami - wrzeszczałem do niej, obwiniając że mnie zamknęła w wariatkowie, a ja przecież jestem zdrowy. Cuda robiłem, żeby jej dokopać. Nie wierzyłem jej i nie ufałem. To znów stawałem się łagodny, ale nadal podejrzliwy. Nie ma reguły. ChAD ma niszczycielską moc, ale z drugiej strony może spowodować, że kochamy bardziej, doceniamy bardziej te wszystkie momenty, gdy jest "normalnie". Walcz o niego. On później będzie Ci za to bardzo wdzięczny. Gdy będzie w remisji - wspólnie zdecydujecie jak sobie z tym poradzić, bo wtedy zdrowiej popatrzy na sytuację. Teraz ma zaburzony ogląd rzeczywistości. |
|
|
|
| kwiatek4 |
Dodany dnia 20/09/2016 10:50
|
|
Rozgrzany Postów: 70 Data rejestracji: 06.01.15 |
Witaj Utracjusz ! W pełni się z Tobą zgadzam ,że miłość zawsze zwycięża !!Byłam żoną chadowca Tak jest znam z autopsji zachowanie agresywnego słownie chadowca -te wrzaski to dokopywanie i to zainteresowanie kobietami ....żona w manii jest wrogiem nr 1 ale w depresji jest przyjacielem i opiekunką .Mąż mój zmarł prawie rok temu ,bardzo byliśmy do siebie przywiazani ( to była prawdziwa miłość) Obecnie bardzo tęsknię za mężem mimo ,że nasze małżeństwo ze względu na chad miało pewną dozę szaleństwa!!Na zawsze zapamiętam ostatnie słowo męża kiedy był jeszcze przytomny powiedział "Przepraszam"po prostu przeprosił mnie za wszystko bo wiedział ,że wkrótce odejdzie ....Piękne romantyczne uczucia są bezcenne i miłość potrafi przezwyciężyć wszystko.Masz zupełną rację Utracjusz .pozdrawiam 
"Kochać kogoś ,to przede wszystkim pozwalać mu na to,żeby był,jaki jest." |
|
|
|
| KokiSordino |
Dodany dnia 17/10/2016 21:09
|
 Rozgrzewający się Postów: 14 Data rejestracji: 14.10.16 |
Nie wiem czy to co teraz napiszę jest prawdą...ale wydaje mi się < piszę to biorąc pod uwagę siebie >, że my CHADOWCY, jesteśmy w pewnym stopniu pozbawieni cechy przywiązywania się do kogoś. O co chodzi dokładniej? - szybko zapominamy...a czemu? Bo mamy ważniejsze sprawy na głowie; czyli samych siebie  Wiem, to jest śmieszne i paradoksalne ale tak jest. Chwytamy się kogoś kto zapewnia nam bezpieczeństwo; kiedy przestajemy je czuć;automatycznie przestajemy też czuć miłość do danej osoby i jesteśmy w stanie szybko przeskoczyć na drugi kwiatek. Tzw. łapczywość na uczucia, te które Nam pasują i zdolność do szybkiego zapominania nawet o najukochańszej osobie. Z jednej strony jest to zbawienne z drugiej zaś przerażające. ...beauty from pain... |
|
|
|
| Utracjusz |
Dodany dnia 25/10/2016 00:07
|
|
Rozgrzewający się Postów: 39 Data rejestracji: 14.12.15 |
[b]KokiSordino[/b]: ciekawe wnioski. Nie wiem tylko czy to ChAD jest tu problemem (choć może potęgować sytuację), czy raczej charakter  |
|
|
|
| ankazofia |
Dodany dnia 08/04/2018 19:29
|
|
Rozgrzewający się Postów: 9 Data rejestracji: 06.04.18 |
Własnie to zrobiłąm. Rzuciłam bez pardonu kogoś z kim żyłam dwa i pół roku... W tej cholernej manii i złości... tyle, że myślałam o tym od jakiegoś czasu... w ogóle zastanawiam się, czy ja umiem kochać? Wyszłam ze szpitala, opłakałam związek, ale nie umiem do niego wrócić... Brakuje mi przyjaciela jakiego w nim miałam, ale on mi nie zapewniał bezpieczeństwa, wręcz odwrotnie... Juz wcześniej też tak zrobiłam, że zostawiłam faceta bez mrugnięcia okiem i bez ogladania się. Zawsze myslałam, że to tak po prostu przestałąm kochać, zdarza się itp, a tu czytam, że to CHAD. To chyba słabe rokowania... Słuchać rozumu? Serca? Jak to w ogóle usłyszeć w chorobie? jest może jakaś pomocnicza lista pytań? |
|
|
|
| martyna |
Dodany dnia 09/04/2018 12:29
|
 300% normy  Postów: 11241 Data rejestracji: 07.08.09 |
A dasz rade kogokolwiek sluchac w manii? Czy to serca czy rozumu? Ten stan nie pozwala na szacunek do siebie i innych. Traci sie wszystko co bysmy nie zrobili i tak bilans bedzie ujemny.
Życie jest zbyt krótkie, aby pić kiepską herbatę, czytać złe książki i marnować czas na ludzi, dla których nic nie znaczymy. |
|
|
|
| ankazofia |
Dodany dnia 09/04/2018 20:28
|
|
Rozgrzewający się Postów: 9 Data rejestracji: 06.04.18 |
[quote][b]martyna napisał/a:[/b] A dasz rade kogokolwiek sluchac w manii? Czy to serca czy rozumu? Ten stan nie pozwala na szacunek do siebie i innych. Traci sie wszystko co bysmy nie zrobili i tak bilans bedzie ujemny. [/quote] Fakt. Nie jestem w stanie... I z szacunkiem do siebie bardzo krucho po manii. Duzo wstydu za to i stanu niewiedzy totalnej (w przeciwienstwie do wszechwiedzy maniakalnej). Wiesz, najbardziej zastanawia mnie czy ja w ogole kochalam, czy potrafie? Skoro w manii nic nie czuje oprocz rozdraznienia i egocentryzmu totalnego. To jest straszne i bardzo mnie dreczy. Odbiera poczucie czlowieczenstwa. Do tej pory myslalam o sobie ze jestem ok jaka jestem, wiedzialam mimo choroby jaki mam charakter a teraz nic nie wiem. Jestem jakas taka niefajna a jednoczesnie dzieki temu znormalniala. Do znajomych sie jeszcze nie odzywam... Po dwunastu latach odczuwam wreszcie jakotaki spokoj, ale czy ja jestem zdolna do milosci? Czy ktos z was tutaj ma zdrowy zwiazek i przepis na takowy? |
|
|
|
| martyna |
Dodany dnia 12/04/2018 15:09
|
|
300% normy Postów: 11241 Data rejestracji: 07.08.09 |
Nie ma recepty na miłość, na szczęście czy cokolwiek innego. Każdy z nas swoim własnym podejściem próbuje to życie ogarnąć, nauczyć się czuć i oddychać. Myślę, że umiesz kochać bo miłość jest tu i teraz nie wtedy kiedy byłaś lub będziesz a kiedy jesteś. Życie jest zbyt krótkie, aby pić kiepską herbatę, czytać złe książki i marnować czas na ludzi, dla których nic nie znaczymy. |
|
|
|
| Utracjusz |
Dodany dnia 12/04/2018 22:44
|
|
Rozgrzewający się Postów: 39 Data rejestracji: 14.12.15 |
Ja podeptałem miłość mojej żony. Niekoniecznie byłem wtedy w manii, ale kto wie. Choroba objawiła się stosunkowo późno. Niemniej wiem, że teraz nie wiem jakie mam do niej uczucia, nie potrafię ich jasno sklarować i powiedzieć sobie - tak, to jest to. Prawdopodobnie się rozejdziemy, choć jeszcze idziemy na terapię, żeby to w razie czego zrobić w spokoju. Wychodzi jednak na to, że boję się zostać sam, w samotności dnia codziennego, ale nie mogę już dłużej trwać w związku, w którym nie ma zrozumienia. I to jest najtrudniejsze, żeby dokonywać właściwych wyborów, które niekoniecznie w pierwszej chwili dadzą dobry efekt. Trzeba czasu i siły, by wytrwać z własnymi przekonaniami, a błędy? Każdy je popełnia, więc nie ma co się łudzić, że ich unikniemy. Ważne jednak, żeby podejmować decyzje możliwie mądre. |
|
|
|
| ankazofia |
Dodany dnia 16/04/2018 09:41
|
|
Rozgrzewający się Postów: 9 Data rejestracji: 06.04.18 |
[quote][b]Utracjusz napisał/a:[/b] Wychodzi jednak na to, że boję się zostać sam, w samotności dnia codziennego, ale nie mogę już dłużej trwać w związku, w którym nie ma zrozumienia. I to jest najtrudniejsze, żeby dokonywać właściwych wyborów, które niekoniecznie w pierwszej chwili dadzą dobry efekt. Trzeba czasu i siły, by wytrwać z własnymi przekonaniami, a błędy? Każdy je popełnia, więc nie ma co się łudzić, że ich unikniemy. Ważne jednak, żeby podejmować decyzje możliwie mądre.[/quote] Pogodziłam się z tym, że rozwaliłam związek, bo był właśnie trochę zbudowany na strachu przed samotnością. Najgorsze, że niektóre wybory zostały podjete w manii, chociaż, czy czasem nie wcześniej? A w manii tylko w niemiły sposób wyartykułowane... Mądre decyzje... Właściwe wybory... ufff...dość długo czasem czeka się na efekty, nie? Mam nadzieję Utracjusz, że Tobie terapia umożliwi te właściwe wybory i mądre decyzje, a nawet da prawo do błędów. u mnie z przyznawaniem sobie prawa do błędów jeszcze dość krucho [b]Martyna[/b]: w tym tygodniu do ludzi zaczęłam się odzywać, wracać powoli do przyjaciół i już mi trochę bardziej ludzko I masz mnóstwo racji z tu i teraz, próbuje to trenować co dnia, spokój mam wtedy w głowie. Wróciła nadzieja i poczucie wartości troszkę się podbudowało... Co do miłości, to się tak zastanawiałam, że "normalni" też maja wiele związków itp, itd. i jakoś funkcjonują, dzielą winę po połowie za rozpad związku a ja, dwubiegunowa, mam tendencję do przejmowania całej odpowiedzialności na siebie, bo przeciez jestem chora i kto z czymś takim wytrzyma... i nie ważne, że ja przecież tez muszę wytrzymywać z niektórymi zachowaniami tej drugiej osoby w związku... |
|
|
|
| Utracjusz |
Dodany dnia 16/04/2018 12:06
|
|
Rozgrzewający się Postów: 39 Data rejestracji: 14.12.15 |
[quote][b]ankazofia napisał/a:[/b] /.../ Co do miłości, to się tak zastanawiałam, że "normalni" też maja wiele związków itp, itd. i jakoś funkcjonują, dzielą winę po połowie za rozpad związku a ja, dwubiegunowa, mam tendencję do przejmowania całej odpowiedzialności na siebie, bo przeciez jestem chora i kto z czymś takim wytrzyma... i nie ważne, że ja przecież tez muszę wytrzymywać z niektórymi zachowaniami tej drugiej osoby w związku...[/quote] Właśnie o to chodzi! Nie skupiaj się na tym, czego nie potrafisz, bo Twoja psychika to nie cała Ty. Prawdopodobnie masz za sobą kawał historii, w której jest odpowiedź dlaczego bierzesz na siebie więcej niż powinnaś, niemniej tak., jak napisałaś. To nie choroba jest czynnikiem problemów w związku, tylko sam związek. Jeśli nie jest oparty na prawdziwym uczuciu lub, tak jak w moim przypadku, uczuciu zszarganym głupotą, nie ma szans na przetrwanie i bycie w dobrej kondycji. Przez ostatnie dni jestem w pełnej samotności. Nie mam się do kogo odezwać w mieszkaniu, nie mam też nawet jakichś małych zwierzaków, które obdarowują uczuciem człowieka. Jestem rozdarty wewnętrznie, bo wiem, jak wiele krzywd wyrządziłem mojej żonie i jak bardzo jej dokopałem swoim byciem tu i teraz. To dla mnie uczucie nie do zniesienia, że potrafiłem być takim palantem, by pozwolić sobie na inne kobiety. Dochodzi do mnie głos dojrzałego mężczyzny, który teraz otrzymuje konsekwencje swojej głupoty. Pewnie związek nie jest już do naprawienia, ale chciałbym mieć czyste sumienie w stosunku do żony i udało się nam pójść na rozmowę z psychologiem, więc jest szansa na wyjaśnienia w komfortowych warunkach. Może będzie jeszcze dobrze, może osobno, ale po prostu we właściwy sposób. |
|
|
|
| ankazofia |
Dodany dnia 17/04/2018 23:19
|
|
Rozgrzewający się Postów: 9 Data rejestracji: 06.04.18 |
Utracjusz. Przeciez to chyba nie glupota a mania... I nie spokojne tu i teraz, ale chyba beztroskie egocentryczne maniowe: chce, i "ja" to wiem. Jednak niektore sprawy gdybys mial trzezwy oglad nie wygladalyby tak jak obecnie... Tylko znowu... Trzezwy oglad... Fajne to ze byc moze pozostaniecie na stopie kolezenskiej z zona... Ja wlasciwie z bylymi na takiej stopie pozostaje po odpowiednim czasie Z obecnym bylym to jeszcze nie ten czas. On nie jest gotowy... A u mnie wiadomo- co z manii to z serca... Kup sobue psa. Zapewnione poranne wstawanie i wieczorne spacery |
|
|
|
| Diuna |
Dodany dnia 01/05/2019 19:58
|
 Platynowy forumowicz  Postów: 2684 Data rejestracji: 08.11.11 |
@ramirez_vip Nigdy, ale to nigdy nie walcz o osobę, która traktuje Cię jak śmiecia nawet jeśli wynika to z choroby. Przynajmniej ja tak uważam, Ty rób co chcesz... Zastanów się, czy ta relacja Cię uszczęśliwa, czy warto. To raz. Dwa - ta osoba ma też święte prawo chcieć być w związku z inną osobą i niekoniecznie wynika to z choroby. Co więcej... Ja, kobieta z ChAD, będąc w szczęśliwym związku nigdy nie popadałam nawet w subdepresję. A że miłość uskrzydla wiedzą nie tylko poeci. Może warto by zaakceptować nowy etap życia byłej partnerki, i przy okazji, nie dać się traktować jak śmieć? No przecież jeśli wasz związek zakończył się dla niej depresją to raczej szczęśliwa nie była. @KokiSordino. Ty - ChAD owiec. Ty możesz tak mieć, wielu innych też ale są tacy co przywiązują się bardzo. Edytowane przez Diuna dnia 01/05/2019 19:59 Srutututu, pęczek drutu |
|
|
|
| Przeskocz do forum: |
Podobne Tematy
| Temat | Forum | Odpowiedzi | Ostatni post |
|---|---|---|---|
| Praca a chad | Choroba afektywna dwubiegunowa | 32 | 25/09/2022 14:08 |
| Bezsennosc w Chad | Choroba afektywna dwubiegunowa | 20 | 22/11/2021 00:36 |
| czy po ed można się odchudzać? | Zaburzenia odżywiania | 12 | 06/09/2021 20:51 |
| Trójmiasto:Poszukiwana Grupa wsparcia dla partnerów osob z Chad | Przedstaw się | 9 | 22/08/2021 22:21 |
| Czy z diagnozą F20 można być szczęśliwym ? | Schizofrenia | 34 | 06/07/2021 06:05 |