Ostatnio widziani
Zobacz temat
Mam Efkę :: O psychiatrii :: Choroba afektywna dwubiegunowa
 Kiedy przychodzi ten zły moment
|
|
| AnnaV |
Dodany dnia 22/10/2015 18:26
|
Rozgrzewający się Postów: 3 Data rejestracji: 22.10.15 |
Zastanawiam się, jak sobie radzicie, kiedy dopada już Was ten najgorszy moment? Mówię o obu biegunach i stanie pośrednim. Kilka dni temu znów przytrafiła mi się mocno stresująca sytuacja, związana z toksyczną relacją. Skończyło się na zarwanej nocy i okrutnym napadzie płaczu. Miałam ochotę się rozszarpać, byle by nie czuć. Nakręciłam się, rozpadłam na kawałki i jak zwykle - rano było już dużo lepiej, choć wciąż daleko od "dobrze". Nie miałam pojęcia co ze sobą zrobić, nie dałabym rady zasnąć. Macie jakieś sprawdzone sposoby na chwile, kiedy nie możecie już wytrzymać? |
|
|
|
| Utracjusz |
Dodany dnia 15/12/2015 15:19
|
 Rozgrzewający się Postów: 39 Data rejestracji: 14.12.15 |
Z moich doświadczeń trzeba sobie dać na to zgodę. Ja sobie mówię, bo często ostatnio mam stany mieszane, które są najgorsze: jesteś chłopie chory. Teraz jesteś zły, teraz płaczesz, walisz pięścią w ścianę, a za chwilę znów płaczesz. Krzyczysz, a za moment przepraszasz za to, że żyjesz. Nie można się bać różnych bodźców, choć trzeba cały czas mieć na uwadze, że różnie możemy zareagować (ja mam tak z filmami, że jak za bardzo się wkręcę, to mi się później śnią i muszę oddzielać dosyć mocno, co snem, a co zwyczajnym życiem). Niby musimy sobie ograniczać różne przeskoki, ale... z nich składa się życie, więc czy można ich uniknąć - według mnie nie. Ja mam wiele lęków, strachów, wyobrażeń, gdy czeka mnie coś nowego do przeżycia. Zauważyłem też, że przemieszczanie się w różne miejsca - sama droga spoko, ale wylądowanie w nowym miejscu odbiera mi jakieś takie poczucie bezpieczeństwa i kontroli. Ze strachem jednak można wygrać tylko dzięki konfrontacji. To przecież też nauka  |
|
|
|
| mika |
Dodany dnia 17/12/2015 22:37
|
Rozgrzany Postów: 66 Data rejestracji: 29.01.15 |
Dół poważny miałem ostatnio 2 miesiące temu kiedy zmieniałem leki... myślałem, że umrę jednak udało mi się przeżyć. Dziś znów mnie dopada ale taki lekki ... nic mi się nie chce, nie robię tego co powinienem. Z koncentracją problemu a muszę się uczyć do egzaminu ... modlę się aby mi do jutra przeszło bo polegnę na tym egzamin. W czasie depresyjnych dni staram się dużo spać; oglądać jakieś głupie filmy, seriale które mnie odmóżdżają, jem byle co ... i byle do jutra, bo jutro może minie ... A Manie to ja lubię  głupoty wtedy wymyślam ale w normalny stanie można pomysły wygasić. Od kiedy biorę lekki te stany są bardzo łagodne.
Dopóki żyję będę walczył, aby kiedy umrę coś po sobie pozostawić. |
|
|
|
| mosia |
Dodany dnia 07/01/2016 01:47
|
 Rozgrzany Postów: 69 Data rejestracji: 08.10.15 |
[quote][b]Utracjusz napisał/a:[/b] Ja mam wiele lęków, strachów, wyobrażeń, gdy czeka mnie coś nowego do przeżycia. Zauważyłem też, że przemieszczanie się w różne miejsca - sama droga spoko, ale wylądowanie w nowym miejscu odbiera mi jakieś takie poczucie bezpieczeństwa i kontroli. Ze strachem jednak można wygrać tylko dzięki konfrontacji. To przecież też nauka [/quote]Witaj w klubie Utracjusz mam identycznie, to co nieznane wzbudza strach, wiesz ja wtedy staram sobie wbić do głowy, że co by się nie stało z tą "nowością" to zarówno Świat i życie się nie skończy Czasami próbuje zwrotu myśli w inny kierunki, nie zawsze wychodzi ale póki nie spróbujesz to sie nie dowiesz. Edytowane przez mosia dnia 07/01/2016 03:28 |
|
|
|
| Utracjusz |
Dodany dnia 07/01/2016 09:38
|
|
Rozgrzewający się Postów: 39 Data rejestracji: 14.12.15 |
[quote][b]mosia napisał/a:[/b] Witaj w klubie Utracjusz mam identycznie, to co nieznane wzbudza strach, wiesz ja wtedy staram sobie wbić do głowy, że co by się nie stało z tą "nowością" to zarówno Świat i życie się nie skończy Czasami próbuje zwrotu myśli w inny kierunki, nie zawsze wychodzi ale póki nie spróbujesz to sie nie dowiesz.[/quote] Mnie to męczy, że nie potrafię potraktować wyzwań jako drogi do nowych doświadczeń, tak jakby otworzyć się na nowo. Tłumaczę sobie, że przez szpital i całą sytuację nową dla mnie - wyszły na wierzch wszystkie skrywane emocje, nieprzepracowane tematy i z człowieka, który potrafił znaleźć się w różnych sytuacjach i radzić sobie naprawdę dobrze - stałem się nieśmiałym chłopcem popłakującym po kątach. To nie sprzyja budowaniu swojego ja od początku. Moje się po prostu pofragmentowało, całe życie mi się zmieniło i nie radzę sobie z sytuacją. To znaczy - raz sobie radzę, raz nie radzę i nie wiem co jest chorobą, a co mną. |
|
|
|
| mosia |
Dodany dnia 07/01/2016 12:05
|
|
Rozgrzany Postów: 69 Data rejestracji: 08.10.15 |
Myślę, że po części wpłynął na to szpital a reszta jest chorobą, nie na darmo lekarz stawia diagnozę a wiadomo, że biorąc leki jest na pewno lepiej, ale nie jak ręką odjął, przecież w jakiś sposób choroba jest częścią nas i od początki jej trwania zmienia nas... W kwestii wyzwań mam podobnie z tym, że ja jestem otwarta na wszystko co nowe w pierwszej chwili ale.. tylko w pierwszej chwili zaraz pojawia się strach, niepewność... nie dam sobie rady, mi nie wyjdzie. |
|
|
|
| Przeskocz do forum: |
Podobne Tematy
| Temat | Forum | Odpowiedzi | Ostatni post |
|---|---|---|---|
| Ciągle jeszcze ten świat jest piękny | Nasze wątki - część otwarta | 988 | 17/10/2021 13:18 |
| Kochani obejrzyjcie ten film | Choroba afektywna dwubiegunowa | 3 | 07/11/2017 19:16 |
| zły dzień | Nasze wątki - część otwarta | 3 | 18/02/2016 22:00 |
| Kiedy on jest sobą ? | Choroba afektywna dwubiegunowa | 32 | 27/07/2015 11:18 |
| Kocham ten twój border | Znalezione w sieci | 1 | 27/04/2015 10:31 |