Ostatnio widziani
Zobacz temat
Mam Efkę :: Hyde park :: Porozmawiajmy
 egzystencjalna samotność
|
|
| Mademoisellka |
Dodany dnia 31/07/2010 17:52
|
 Medalista  Postów: 583 Data rejestracji: 28.12.08 |
Choć to trudne i niekoniecznie przyjemne, warto sobie czasami uświadomić swoją samotność egzystencjalną. Nie ma na świecie istoty tak empatycznej, która w pełni będzie w stanie współodczuwać nasze emocje. Nigdy. Przez te wszystkie niesamowite kombinacje genetyczne, każdy z nas jest niepowtarzalny. A za niepowtarzalnością siłą rzeczy podąża pewnego rodzaju poczucie osamotnienia w wymiarze egzystencjalnym. Psychologowie oraz filozofowie chrześcijańscy przekonują, że tylko Bóg jest w stanie wypełnić tę samotną pustkę, którą nosi w sobie każdy z nas. A jeśli nie wierzę w Boga? Czy istnieje jakiś Absolut, do którego trzeba dążyć bez względu na przekonania? A może ten absolut tkwi w nas samych...Może sami w sobie nosimy tajemnicę o nas samych i nie ma sensu czekać na 'olśnienie', ingerencję z zakresu metafizyki. Strasznie czasem się czuję, jak patrzę na osobę, która wie o mnie WSZYSTKO, nie mam przed nią żadnych tajemnic i ona przede mną także jest jak otwarta księga, jest dla mnie najbliższym i najdroższym człowiekiem i nagle przychodzi myśl, że to tylko POZORY. Nikt nie wniknie nigdy w umysł i zakamarki duszy drugiego człowieka. Wzbudza to lekki przestrach ale i przypomina, że jako jedyni wiemy, świadomie lub podświadomie, co się w nas kryje i jedynie sami możemy tym 'rozporządzać', sami ponosimy odpowiedzialność za siebie. Edytowane przez Mademoisellka dnia 31/07/2010 18:07 [color=#336633]To niewiarygodne, jak można czuć się szczęśliwą przez tyle lat, mimo tylu kłótni, tylu upierdliwości i tak naprawdę, kurwa, nie wiedzieć, czy to miłość czy nie. Gabriel García Márquez [i]Miłość w czasach zarazy[/i] [/color] |
|
|
|
| Lekarka dusz |
Dodany dnia 31/07/2010 20:21
|
 Rozgrzewający się  Postów: 17 Data rejestracji: 30.07.10 |
Samotność jest drogą hartowania ducha i rozwoju światopoglądu opartego na ścisłej logice oraz służy do "poznawania niepoznawalnego". Zgadzam się, że samotność egzystencjalna wynika z tego, że rzeczywiście jesteśmy niepowtarzalni. Nikt nie jest w stanie w 100% nas zrozumieć, w pełni do nas dotrzeć. Ja np. obrazuję sobie to w ten sposób, że nasze własne: "JA" to jakby swego rodzaju system operacyjny, który u każdego niezaśmiecony wirusami funkcjonuje bardzo podobnie. Inaczej, ale podobnie i jest mozliwy w miarę dobry przepływ informacji. Wyobraźmy sobie zwykłą czynność przenoszenia danych z jednego komputera na drugi za pomocą pendrivea. Wszystko idzie z reguły w miarę gładko. Zależy od jakości systemów, od prędkości przesyłu danych itp. Większy problem pojawia się w momencie, kiedy jednym z systemów zawładnie jakiś wirus, może pojawić się problem z odczytaniem plików, z przesyłaniem ich, z połączeniem. Wg mnie podobnie jest z nami, jeśli porównamy: system- do naszego własnego "JA", wirus- do jakiejś chwiejności osobowości, zaburzenia, np. ED, a samo przesyłanie danych do rozmowy, rozumienia się nawzajem z drugim czlowiekiem. Samotność staje się esencją egzystencji. Nie może to być wysublimowana potrzeba akceptacji, lecz pragnienie samorealizacji, gdyż tylko z niego, mimo wszystkich przeciwności, człowiek potrafi czerpać satysfakcję i upojenie ze swych trudów, niejako sam z siebie, wtedy do szczęścia nie potrzebni mu są ludzie. Edytowane przez Lekarka dusz dnia 31/07/2010 20:29 Vincit qui patitur |
|
|
|
| kohterka |
Dodany dnia 31/07/2010 20:46
|
 Startujący  Postów: 159 Data rejestracji: 28.05.09 |
Tak mi przyszło do głowy... [youtube][/youtube] [color=#996600]Jest taka cierpienia granica, za którą uśmiech pogody się zaczyna... Czesław Miłosz[/color] |
|
|
|
| Mademoisellka |
Dodany dnia 31/07/2010 22:37
|
|
Medalista Postów: 583 Data rejestracji: 28.12.08 |
Język jakim napisałaś tego posta powalił mnie i sprał intelektualnie. A idź Ty na tę swoją medycynę, nadajesz się  [quote][b]Lekarka dusz napisał/a:[/b] wtedy do szczęścia nie potrzebni mu są ludzie.[/quote] A z tym to się nie zgodzę. Nigdy. Też kiedyś bardzo ufałam sobie i zarzekałam się, że życie w samotności to życie w dobrym towarzystwie, niestety rzeczywistość szybko zweryfikowała ten pogląd. Kohterka- zajebisty kawałek 
Edytowane przez Mademoisellka dnia 31/07/2010 22:38 [color=#336633]To niewiarygodne, jak można czuć się szczęśliwą przez tyle lat, mimo tylu kłótni, tylu upierdliwości i tak naprawdę, kurwa, nie wiedzieć, czy to miłość czy nie. Gabriel García Márquez [i]Miłość w czasach zarazy[/i] [/color] |
|
|
|
| Lekarka dusz |
Dodany dnia 31/07/2010 22:51
|
|
Rozgrzewający się Postów: 17 Data rejestracji: 30.07.10 |
Masz racje. Kur...co ja w ogóle wygaduję? Przecież sama tak naprawdę lubię ludzi... Lubię odczuwać ciepło bliskich. Lubię być potrzebna. Chyba przechodzę coś na wygląd buntu własnego nieszczęścia. Izolacja? Najwyraźniej... Przepraszam. Dzisiaj miałam kiepski dzień. Stan duszy był...fatalny. To ja może pójdę spać... w tym 'uduszonym' w woni kadzideł pokoju. Dobranoc 
Vincit qui patitur |
|
|
|
| Mademoisellka |
Dodany dnia 31/07/2010 22:52
|
|
Medalista Postów: 583 Data rejestracji: 28.12.08 |
JA też mykam, jestem wykończona pięciogodzinną grą w monopol ;D
[color=#336633]To niewiarygodne, jak można czuć się szczęśliwą przez tyle lat, mimo tylu kłótni, tylu upierdliwości i tak naprawdę, kurwa, nie wiedzieć, czy to miłość czy nie. Gabriel García Márquez [i]Miłość w czasach zarazy[/i] [/color] |
|
|
|
| martyna |
Dodany dnia 01/08/2010 21:47
|
 300% normy  Postów: 11241 Data rejestracji: 07.08.09 |
Czechow pisał " Jeśli boisz się samotności, nie żeń się" i coś w tym jest. Samotność towarzyszy większości z nas i jest akceptowalna, wtedy uciekamy do naszych pokładów wspomnień, by czerpać energię. Gorzej gdy czujemy się osamotnieni w tłumie wtedy tą pustkę trudniej wypełnić. Ja osobiście należę do tych wierzących i modlitwa jest dla mnie czymś więcej niż klepaniem formułek, ona powoduje że uspokajam się, że dotykam głębiej siebie. Daje mi spokój ducha gdy mi go najbardziej brakuje. Życie jest zbyt krótkie, aby pić kiepską herbatę, czytać złe książki i marnować czas na ludzi, dla których nic nie znaczymy. |
|
|
|
| naked |
Dodany dnia 02/08/2010 12:46
|
|
Rozgrzewający się Postów: 5 Data rejestracji: 29.07.10 |
Samotność jest czymś codziennym. Strasznie sie boje, że zawsze będę samotna. Bo tak na prawdę, co z tego, że otacza nas tyle ludzi, a nikt nie zna. I czy istnieje ktoś kto potrafi się w czuć w druga osobę? To jest jak z bólem, nie da się komuś wytłumaczyć jakie to uczucie. |
|
|
|
| Kati |
Dodany dnia 02/08/2010 13:03
|
 Platynowy forumowicz  Postów: 2764 Data rejestracji: 29.06.09 |
Dziś jestem gotowa, żeby coś napisać w tym wątku. Mam taką refleksję, że dojrzałość polega właśnie na tym, że godzę się z tym, że w pewnych sferach swojego ja zawsze będę sama. Czy już doszłam do tego punktu? Heh, chyba jeszcze nie. Ciągle jeszcze oczekuję, że ktoś mnie zrozumie, że wczuje się we mnie... Całe moje dzieciństwo upłynęło pod znakiem "Ale wczuj się w naszą sytuację, my jako mama i tata czujemy to i to" Wczuwanie się w lęki i zmartwienie rodziców było sednem każdej rozmowy. Co ja czuję - było drugorzędne. Jestem jedynaczką, powinnam uczyć się jak rozumieć kogos innego bo jestem z gruntu egoistyczna. No i do dziś się wczuwam i rozumiem. I dopiero teraz wiem, że JA, jeśli chcę być dojrzałą osobą, nie mam prawa oczekiwać tego od innych. Ostatnio zadziało się kilka sytuacji, kiedy zostałam z rozczarowaniem i własnymi niespełnionymi oczekiwaniami wobec osób, które są mi bliskie. I powoli dociera do mnie, że to tylko moje. Że każdy ma swoją wersję, a pretensje, oczekiwania i wymagania są zgubne - bo na końcu czeka mnie rozczarowanie. Lepiej ok, rozpoznawać i nazywać swoje stany ale nie uzależniać ich od zachowania innych ludzi. I jak tu się nie zgodzić z deMello? Że droga do dojrzałości prowadzi ku samotności?... |
|
|
|
| martyna |
Dodany dnia 02/08/2010 19:03
|
|
300% normy Postów: 11241 Data rejestracji: 07.08.09 |
[youtube][/youtube]
Życie jest zbyt krótkie, aby pić kiepską herbatę, czytać złe książki i marnować czas na ludzi, dla których nic nie znaczymy. |
|
|
|
| weronika |
Dodany dnia 24/08/2010 21:56
|
 Brązowy Forumowicz  Postów: 856 Data rejestracji: 10.08.08 |
głowa cała, zęby na miejscu, reszta się wygoi wyhamował, bo wie że zrobię obdukcję moja psycholog zapewne napisałaby, że nie ma ze mną teraz kontaktu wzrokowego i emocjonalnego i miałaby rację milczę i patrze pusto w dal, cisza daje mi ulgę [URL=http://chomikuj.pl/?page=258631]moja spiżarnia[/URL] na skraju... |
 |
|
| Kati |
Dodany dnia 25/08/2010 11:25
|
|
Platynowy forumowicz Postów: 2764 Data rejestracji: 29.06.09 |
Weroni, nie wiem co napisać. W takiej sytuacji czuję bolesną ułomność internetowych komunikatorów. Odezwij się dziś też, proszę. |
|
|
|
| weronika |
Dodany dnia 25/08/2010 15:02
|
|
Brązowy Forumowicz Postów: 856 Data rejestracji: 10.08.08 |
Jestem. Wczoraj po tym co się stało byłam kompletnie oszołomiona i poza trzęsieniem się i płaczem niewiele ze mnie dało się "uzyskać". Nie spałam w nocy chyba do 3, może dłużej. Bałam się zasnąć.Nie wiedziałam, czy się obudzę. Każdy dźwięk w mieszkaniu mnie wysztywniał na łóżku. Moje ciało było zwarte i gotowe do ucieczki i dłuugo na tyle spięte, żebym nie miała szans na sen. Trzęsę się nadal, mimo że od 8 rano jestem w domu przyjaciółki z dala od domu i ojca. Nie mogę znaleźć sobie miejsca ani spokoju. Miałam zaopiekować sie tylko 4 psami przyjaciółki i nikt ode mnie nie wymagał więcej. A ja już: zrobiłam jej obiad, poprałam, wyszorowałam całą łazienkę, korniszony już w połowie zrobione, pranie poskładane, psy wykończone godzinnym spacerem śpią nakarmione i wykończone...a ja wciąż nie mam w sobie spokoju. Miałam iść do domu na obiad ale nawet nie chce mi się przejść tych parę bloków dalej. Leżąc wczoraj w łóżku myślałam o tym co się stało. Zaskoczyły mnie moje uczucia. Dlaczego czułam nienawiść do własnego ciała??? Jednoczesną chęć aby ktoś mocno mnie przytulił i pozwolił się wypłakać i przemożny lęk przed czyimś dotykiem. Chciałam aby ktoś wbrew mojemu oporowi tak mocno mnie przytulił, tak abym czuła tylko to przytulenie i bezpieczeństwo i nic więcej. To już nie pierwszy taki raz w moim życiu. Ojciec wie, że nie zawaham się wezwać policji i zrobić obdukcji. Tym bardziej jest agresywny kiedy go o tym uświadamiam. Nauczyłam się chronić już tylko głowę, reszta sie szybciej wygoi-złamanego nosa czy wybitych zębów już tak łatwo. Zresztą nie mam jeszcze na tyle wiedzy aby wiedzieć co może się stać po kolejnym wstrząsie mózgu, wole nie musieć wiedzieć. Chronię to dzięki czemu moge jeszcze patrzeć na siebie w lustrze. zadziwia mnie jak trzeba być podłym żeby nie wahać sie oszpecić własnego dziecka, wczoraj jego pięść już śmigła mi po zębach. Przerażenia jakie wtedy czułam nie sposób opisać. mamę wysztywniło z przerażenia, dorosła kobieta o mało co nie posikała się ze strachu  Jeszcze 3 lata.... potem wsadzę go do pierdla
[URL=http://chomikuj.pl/?page=258631]moja spiżarnia[/URL] na skraju... |
|
|
|
| Alia |
Dodany dnia 25/08/2010 15:25
|
 Grupa Trzymająca Władzę  Postów: 2831 Data rejestracji: 01.09.09 |
Dzwoniłaś na Niebieską Linię? Masz założoną kartę? To Ci się przyda, jeśli za trzy lata masz zamiar wsadzić ojca do więzienia. |
|
|
|
| Mademoisellka |
Dodany dnia 25/08/2010 15:41
|
|
Medalista Postów: 583 Data rejestracji: 28.12.08 |
Ja pierdole, zwiewaj stamtąd. [color=#336633]To niewiarygodne, jak można czuć się szczęśliwą przez tyle lat, mimo tylu kłótni, tylu upierdliwości i tak naprawdę, kurwa, nie wiedzieć, czy to miłość czy nie. Gabriel García Márquez [i]Miłość w czasach zarazy[/i] [/color] |
|
|
|
| weronika |
Dodany dnia 25/08/2010 15:43
|
|
Brązowy Forumowicz Postów: 856 Data rejestracji: 10.08.08 |
Że tak to brzydko powiem ale niebieska karta na wiele się nie zdaje. Bardziej wierzę w to że mam udokumentowaną przemoc przez swojego psychologa. Plus obdukcje. Na dzień dzisiejszy tylko mama wie co planuje zaraz po studiach. Teraz jestem jeszcze zależna finansowo i lokalowo. Nie mogę stracic tego co mi daje jeszcze grunt pod nogami. W domu i tak bywam tylko na wakacje i do 5 razy w roku akademickim. mam świadomość, że jestem odpowiedzialna także i za matkę i że moje pochopne decyzje teraz wpłyną także i na nią. Sama dałabym sobie radę-są kredyty studenckie i stypendia, ale wiem że nie zostawię mamy bez środków do życia i dachu nad głową. [URL=http://chomikuj.pl/?page=258631]moja spiżarnia[/URL] na skraju... |
|
|
|
| Kati |
Dodany dnia 25/08/2010 16:09
|
|
Platynowy forumowicz Postów: 2764 Data rejestracji: 29.06.09 |
Weronika, nie bardzo rozumiem - oczywiście nie muszę - dlaczego bierzesz odpowiedialność za swoją jakby nie było doroslą matkę. Dlaczego sama wiesz, gdzie, jak i skutecznie sie "ustawić", a nie robisz tego ze względu nia nią. jak to czytam, to rodzi się we mnie bunt, bo to nie taki porządek rzeczy powinien być. Jak to? Ty sobie poradzisz, a ona nie? Czy ona Cię ochroniła przez te lata przed biciem i poniżaniem? Dlaczego Ty ją chronisz? Nie wiem, tylko pytam. |
|
|
|
| weronika |
Dodany dnia 25/08/2010 16:18
|
|
Brązowy Forumowicz Postów: 856 Data rejestracji: 10.08.08 |
Dzięki mojej mamie żyję. To dzięki niej zdiagnozowano mi chorobę i wyleczono.; ojciec by mnie olał, a ja dzisiaj nie siedziałabym i nie pisała teraz bo bym nie żyła. Mam dług wdzięczności. Broniła mnie, może nie zawsze ale broniła. Moja mama ma nędzne szanse na znalezienie zatrudnienia, od lat szuka, jej oboje rodziców nie żyje, na siostry nie ma co liczyć. Mam wsadzić starego do pierdla a ją zostawić bez środków do życia? Ja mam możliwości jako student do utrzymania się samodzielnego. jej nikt nie da nisko oprocentowanego kredytu czy stypendium socjalnego, a do mopsu własnej matki nie poślę. [URL=http://chomikuj.pl/?page=258631]moja spiżarnia[/URL] na skraju... |
|
|
|
| Kati |
Dodany dnia 25/08/2010 16:20
|
|
Platynowy forumowicz Postów: 2764 Data rejestracji: 29.06.09 |
No to może chociaż namów ją na Al-Anon?... Będzie jej łatwiej. Tobie też. |
|
|
|
| weronika |
Dodany dnia 25/08/2010 16:22
|
|
Brązowy Forumowicz Postów: 856 Data rejestracji: 10.08.08 |
Mój ojciec nie jest alkoholikiem.Leje na trzeźwo.
[URL=http://chomikuj.pl/?page=258631]moja spiżarnia[/URL] na skraju... |
|
|
|
| Przeskocz do forum: |
Podobne Tematy
| Temat | Forum | Odpowiedzi | Ostatni post |
|---|---|---|---|
| samotność w sobotę wieczór.. | Nasze wątki - część otwarta | 439 | 14/04/2012 23:56 |
| Samotność | Porozmawiajmy | 22 | 07/01/2012 11:32 |