Problem anoreksji w znacznej mierze dotyczy nastolatek, czyli dziewcząt w wieku szkolnym. Szacuje się, że początki choroby przypadają na wiek poniżej 20 roku życia u około 86% chorujących na anoreksję. Dlatego tak ważne jest, aby nauczyciele, na równi z rodzicami byli świadomi objawów choroby, a także charakterystycznych zachowań, po których można rozpoznać osobę dotkniętą zaburzeniami odżywiania, lub dopiero rozwijającą te zaburzenia.

W przypadku osób w wieku szkolnym zaburzenia odżywiania są bardzo często sposobem odreagowania stresu, lęku i rozwiązywania problemów emocjonalnych. Odchudzanie się daje pozorne poczucie kontroli nad własnym ciałem, które jest przyczyną frustracji przede wszystkim w wieku dojrzewania, w rzeczywistości zamiast rozwiązywać problemy – dodaje ich jeszcze więcej.
Najwcześniejsze znaki ostrzegawcze rozwijających się zaburzeń odżywiania u uczniów mogą być zaobserwowane w nastroju, zdolności do uczenia się, interakcjach z innymi uczniami i nauczycielami. Oto lista oznak, które mogą świadczyć o tym, że uczeń może być na etapie rozwijania zaburzeń odżywiania:

• Osoba podatna na zaburzenia odżywiania to bardzo często wzorowy uczeń, skupiony przede wszystkim na zdobywaniu jak najlepszych ocen, często zaangażowany w dodatkowe zajęcia wliczając zajęcia sportowe.


• Pogarszająca się jakość pracy ucznia.


• Uczeń wydaje się być zmęczony, rozkojarzony, bez motywacji, przygnębiony.


• Problemy z radzeniem sobie w stresujących sytuacjach.


• Prezentowanie myślenia typu czarne-białe.


• Izolowanie się od innych uczniów.


• Przynoszenie własnego jedzenia w sytuacjach gdy posiłki są zapewnione (wycieczki, imprezy szkolne).


• Częste rzucie gumy, popijanie wody i ssanie twardych cukierków.


• Widoczne objawy chudnięcia.


• Opuszczanie posiłków w szkole, ograniczanie jedzenia lub zastępowanie ich napojami dietetycznymi i owocami typu jabłko.


• Angażowanie się w dodatkowe zajęcia w trakcie przerw przeznaczonych na posiłek.


• Uczeń może czuć się niekomfortowo jedząc wraz z innymi uczniami, spożywanie posiłków z dala od innych osób.


• Kompulsywne wykonywanie ćwiczeń w trakcie zajęć sportowych.


• Bardzo duże przykładanie wagi do współzawodnictwa.


• Częste zawroty głowy, omdlenia i osłabienie.


• Unikanie rozmowy na temat stosowanej diety, aż do gwałtownej i agresywnej reakcji na pytania o jedzenie.

Przedstawione sygnały mają dużo większą szansę ujawnić się w szkole lub w domu, niż w trakcie spotkania z lekarzem czy terapeutą, czyli w sytuacji niecodziennej. Subtelne zmiany zachowania mogą być wczesnym sygnałem, że dana osoba może cierpieć z powodu zaburzeń odżywiania.


Autor: Ludmiła Chludzińska