U podstaw kształtowania się charakteru oralnego leży deprywacja lub niezdolność rodziców do zaspokajania potrzeb dziecka. Wyobraźmy sobie niemowlaka, który bardzo potrzebuje miłości i bliskości ale nie ma ich w wystarczającym dla niego zakresie. Często rodzice nie potrafią podtrzymać relacji z dzieckiem w jego pierwszych miesiącach życia z powodu depresji, alkoholizmu lub skrajnie trudnych warunków (np. zła sytuacja materialna, samotni rodzice, doświadczenie wojny). Dziecko jest chciane i kochane, jednak nie dostaje odpowiedniej ilości miłości i nakarmienia. Dotyczy to okresu około 8 miesiąca życia. Dziecko porzuca zależność zanim zostanie zaspokojone, jednocześnie pozostając chronicznie zależnym i potrzebującym. Zależność tą próbuje ukryć - może ona być widoczna lub kompensowana, jest ona zawsze związana z poczuciem nieusatysfakcjonowania własnego self.
Osoba taka nie uzyskuje zaspokojenia swoich potrzeb - nie posiada zdolności do identyfikacji i wyrażania swoich potrzeb, nie akceptuje faktu bycia potrzebującym, nie potrafi zbliżać się do innych, prosić o pomoc i zaspokajać własnego self. Zdolność do samoopieki i samoukojenia jest upośledzona. Zaspokaja ona potrzeby innych osób w stopniu przekraczającym jej możliwości oraz identyfikuje się z osobami potrzebującymi, jednocześnie ukrywając swoje podobieństwo do nich. Często występują choroby, depresje oraz załamania, które wymuszają wsparcie (jest ono usprawiedliwione) i dopuszczają do zaspokojenia self.

Dziecko oralne stosuje różne sposoby obrony:

- Identyfikację - kiedy rozpoznaje w innych potrzeby, które samo ma i je realizuje pomagając komuś innemu.
- zaprzeczenie - niczego nie potrzebuję, jestem silny/a
- projekcję - jesteś słaby/a, ja to wiem
- zwrócenie się przeciwko sobie- nie jestem wart/a miłości
- kompensacyjna troska o innych, stany uniesienia, załamania chorobowe, depresje - wiążą się z rozszczepieniem self i reprezentacji obiektu. Przesadna odpowiedzialność za innych i próby zaspokojenia ich potrzeb związana jest z wielkościowością.

Występują widoczne sądy i przekonania:
"Niczego nie potrzebuję. Wszystko mogę osiągnąć sam. Odnajduję się w dawaniu i kochaniu. Moje potrzeby są zbyt wielkie i mogłyby innych przytłoczyć. Gdybym wyraził swoje potrzeby przeżyłbym rozczarowanie, opuszczenie albo odrzucenie"

Porzucenie blokady i dopuszczenie potrzeb doprowadzi do powtórzenia doświadczenia bolesnego rozczarowania i deprywacji.
Konsekwencją niezaspokojenia potrzeb innych osób będzie porzucenia.
Dziecko oralne łatwo rozpoznać. Często bywa wiotkie, słabo umięśnione, wielkimi, proszącymi oczami. Taki mały elf. Aby zredukować pełny oddech, ramiona wysunięte są do przodu, głowa też, często "wychodzi" przed osobę. Biodra wypychane są do przodu, cała sylwetka charakteryzuje się skrajnym wykrzywieniem.
Osoba oralna narzuca się wręcz swoją pomocą, bo chce zagłuszyć to, jak bardzo samo potrzebuje wsparcia i opieki. Udaje, że jest silna, choć w rzeczywistości silna nie jest.