Instrukcja zmieniania pozycji z leżącej na stojącą to jest: wstawania, adresowana do pesymistów zwanych potocznie ponurakami.

Dnia poprzedzającego poranne wstawanie uprasza się zainteresowanych pesymistów o to, aby zadbali o odpowiedni nastój (oczywistym wydaje się, że chodzi tutaj o nastrój nostalgiczny i próbę wywołania u siebie poczucia beznadziei). W tym celu należy przed udaniem się w objęcia Morfeusza, jak mantrę powtórzyć: "Jutro nie wydarzy się nic dobrego, wszystkie pozytywne aspekty życia będę ignorować doszukując się przysłowiowej dziury w całym i nawet przyjazne uśmiechy ludzi mijanych na ulicy będę traktował ze sceptycyzmem i podejrzliwością". W przypadku gdy kilkakrotne powtórzenie nie wprawi Cię w pożądany stan ducha powinno się powtarzać do skutku, nawet do granic wytrzymałości.

Nie można bez wątpienia zapomnieć o sumiennym bilansie dnia w którym zwrócić uwagę trzeba na negatywy i skupić się na tym, czego nie udało Ci się dokonać. Najistotniejszym wydaje się być kwestia niedoboru snu, mówiąc prościej: należy dołożyć wszelkich starań, aby obudzić się niewyspanym. (Niniejsza instrukcja dopuszcza tutaj puszczenie wodzy fantazji i wszelakie sposoby dokonania tego). Gdy nazajutrz usłyszysz irytujący i wyprowadzający z wewnętrznej równowagi dźwięk znienawidzonego budzika zaleca się niezwłocznie i z jak największym rozmachem prawicy (zależnie od upodobań dopuszczalna również lewa ręka) cisnąć nim o ścianę. Niedozwolone jest przy tym pominięcie słów wulgarnych skierowanych w stronę całego świata, jak również budzika.

Ostrożnie, starając się utrzymać swój organizm w fazie REM (z której notabene wytrącił nas wspomniany wcześniej budzik) spróbuj przekręcić się na drugi bok nie zapominając oczywiście o swojej przepełnionej bólem egzystencji. Następnie należy oszacować jak najdokładniej prawdopodobieństwo uśmiercenia czasomierza za pierwszym razem. Gdy po 5 minutach budzik nie daje za wygraną i wciąż wydaje znienawidzone dźwięki zaleca się uznanie wyższości przeciwnika (tutaj: budzika) i zaprzestanie fantazjowania jakoby leżało się na mięciutkim materacu wśród pływających wokół delfinów gdzieś, gdzie zamiast deszczu z nieba płynie czekolada. Dalsze zagłębianie się w iluzję tego typu jest niezmiernie ryzykowne i może prowadzić do poważnych zaburzeń osobowości.

Kiedy już Twoje postrzeganie skonfrontuje się z brutalną rzeczywistością, należy "umiejscowić siebie" w czasoprzestrzeni. Refleksje nad dniem tygodnia, godziną i przykrymi obowiązkami mogą okazać się pomocne. Gdyby to okazało się zbyt mało przytłaczające, zaleca się szybkie przywołanie w myślach wszystkich niemiłych ludzi, z którymi masz się dzisiaj spotkać, kolejne nieodnoszące skutku rozmowy z szefem o podwyżce, uciekające sprzed nosa autobusy czy też krzywo padające promienie słońca. Nic to, że masz coraz mniej czasu do wyjścia a wciąż leżysz w łóżku bijąc się z myślami i niemogąc nijak sprostać rzeczywistości. Po chwili namysłu 7 razy (nie mniej, nie więcej bo 7 to szczęśliwa liczba), wyciągając palec wskazujący prawej ręki przetrzeć najpierw prawe oko, a następnie tę czynność powtórzyć z lewym okiem. Spojrzeć przez okno i siarczyście zakląć, jakakolwiek pogoda ukazałaby się Twoim oczom. Gdyby okazało się, że coś Ci się jednak podoba w świecie zewnętrznym, nie dopuść do siebie tej myśli, wkładając w to minimum wysiłku, bo znaczne pokłady energii zużyjesz do zmienienia pozycji z leżącej na stojącą.

Przy przeciąganiu się nie zapomnij zamartwić się o stan swojego zdrowia nawet wtedy, gdy nie ma żadnego powodu do niepokoju. Dobrze jest powtórzyć mantrę z dnia poprzedniego i użyć wszelkich sposobów na zniechęcenie się do życia, należy podkreślić, że zniechęcenie owe jest kwestią kluczową w opisywanym rytuale.

Opracuj strategię ominięcia budzika leżącego gdzieś na podłodze. Zadanie to może okazać się trudne, bowiem nie wiesz gdzie on leży a rozglądanie się jest zabronione, bo wymaga zbyt dużo wysiłku. Gdyby strategia Twoja okazała się nieskuteczna i gdy w wyniku nieszczęśliwego zbiegu okoliczności potkniesz się o budzik, bez namysłu ciśnij nim o ścianę, mając nadzieję powodzenia tegoż działania. Oczywiście, nie zapomnij o złorzeczeniu i przyjęciu bojowej postawy ciała.

Powodzenia!