03 Listopada 2024
Reklama
Grupa doświadczonych psychiatrów i psychologów w Kłodzku
psychiatra wrocław, psychoterapeuta wrocław, specjalista psychiatra
Leczenie zaburzeń odżywiania - anoreksja i bulimia we Wrocławiu
Nasze Strony
RSS
Ostatnie newsy - Ostatnie newsy
Ostatnie artykuły - Ostatnie artykuły
Logowanie
Nazwa użytkownika

Hasło

Zapamiętaj mnie


notno notno
1 tydzień Offline
KingArthur KingArthur
6 tygodni Offline
swistak swistak
7 tygodni Offline
Klara Klara
8 tygodni Offline
sasta sasta
8 tygodni Offline
Ostatnio zarejestrował się: davidcorso
Ogółem Użytkowników:2,209
Shoutbox
Musisz zalogować się, aby móc dodać wiadomość.

18/12/2022
Cześć, Rafa!

15/12/2022
Dzień Dobry Wszystkim Smile

06/10/2022
zdrowia

06/10/2022
Covid zapukał do moich drzwi poraz kolejny ten już ze szpitalem w tle. Stres

17/07/2022
Romek, nowi użytkownicy mają zablokowaną możliwość pisania na Forum - najpierw muszą się przedstawić w dziale "przedstaw się".

Archiwum shoutboksa
życie
Otóż, niedawno miałam być hospitalizowana somatycznie, dzień przed stawieniem się w szpitalu, miałam pierwszy w życiu atak paniki. Dziwne, bo dość często bywam hospitalizowana, ale tym razem była tylko jedna rzecz, która różni się od ostatniej hospitalizacji, tą rzeczą jest dg Chad. Gdy się okazało, że hospitalizację trzeba przełożyć, ze mnie uszło powietrze i wrócił spokój. Bardzo długo zastanawiałam się co się stało, czego się tak bardzo bałam i odpowiedz była tylko jedna stygmatyzacji.
Choroba jak choroba nie jedyna w moim życiu, ale pierwsza choroba psychiczna. To trudne, z jednej strony można leczyć i być leczonym, można mieć pacjentów i być pacjentem. Mieszkam w mieście kilku mln jest uznawane za duże a zarazem bardzo małe jeśli chodzi o środowisko medyczne. Wspólne zjazdy, konferencje, wspólne spotkania.
W pamięci mam żarty dot psychiatrii , utarte slogany, które stały się "ich prawdą" a z prawdziwą prawdą nie ma nic wspólnego.
Bycie pacjentem psychiatrycznym na innym oddz niż psychiatryczny to duże wyzwanie dla samego chorego, jak dla personelu. Personel zwyczajnie boi się takich chorych, oczekują nieracjonalnego zachowania, czasem wręcz padają w zaciszu dyż ostrzejsze określenia. Chory gdy przyznaje sie do choroby traci poczucie tożsamości, to choroba staje się ich imieniem i nazwiskiem, nic nie jest ważne. Nagle pacjent psychiatryczny traci wiarygodność tylko dlatego, ze jest psychiatrycznym. Ból u takiego pacjenta zapewne jest psychosomatyczny a nie rzeczywisty, a na psychosomatyczny lek przeciw bólowy przecież nie pomoże, ale na uspokojenie można podać.
Słyszę ubolewania "jaka ja dzielna jestem znosząc codzienny ból, walcząc o oddech, zmagając się z niepełnosprawnością itp" ponoć jestem niemym bohaterem. Tylko to jest społecznie akceptowalne bo dotyczy ciała, będąc niemym bohaterem zmagającym się z chorobą psychiczną już nie jest tym samym.
Żeby była jasność nie chcę litości zarówno dotyczącej chorób somatycznych jak i chad.
Ostatnio dość popularne stało się przyznanie do chorowania na depresję,
celebryci, politycy ludzie z pierwszych stron gazet przyznają się do choroby, piszą książki, udzielają wywiadów pozują do zdjęć do kampanii społecznej by później można ich zobaczyć na bilbordach stojąc w korku. Dzięki temu depresja stała się " powszechna" i nie chodzi mi tylko o diagnozowanie i nadużycia nazewnictwa ale o to, że przestała stygmatyzować. I super.
Z chad jest inaczej, ciągle gdzieś w głowach istnieje nazewnictwo - psychoza maniakalno- depresyjna, społeczeństwo nie ma czasu na pochylanie się nad tym by zrozumieć kolegę koleżankę, łatwiej się od niej odsunąć.

p.s ostatnio usłyszałam " jest pani aniołem" od pacjenta z F, tylko dlatego, że potraktowałam go jak każdego innego pacjenta. On opowiedział mi, że widzi strach w oczach tych, którzy powinni ( z racji zawodu) mu pomóc a nie bać się Go.
Dodaj do:

Komentarze
#1 | Nieustraszona dnia 09/02/2020 13:25
Eh... to trudne. Jako psycholog spotykam się często z tym, że dzieci są do mnie wysyłane, bo mają psychogenne bóle brzucha czy tiki na tle nerwowym. Jednak nic medycznego nie zostało wykluczone. Dziecka z bolem brzucha nie zostało wysłane do gastrologa czy ma USG, nie było nawet przeleczone na pasożyty co u dzieci często jest przyczyną takich problemów, a nie oszukujmy się zakażenia w tej grupie wiekowej są bardzo popularne.
Podobnie z rolami, dziecko trafia bez diagnostyki mitologicznej, a często okazuje się, że lekarz nawet tych tików nie widział, bo mama była sama.

A przecież psycholog czy psychiatra powinien być ostatni jak WSZYSTKO zostało wykluczone.
Dodaj komentarz
Zaloguj się, aby móc dodać komentarz.
Oceny
Tylko zarejestrowani użytkownicy mogą oceniać zawartość strony

Zaloguj się lub zarejestruj, żeby móc zagłosować.

Brak ocen. Może czas dodać swoją?

51,587,601 Unikalnych wizyt

Powered by PHP-Fusion copyright © 2002 - 2024 by Nick Jones.
Released as free software without warranties under GNU Affero GPL v3.

2024