29 Marca 2024
Reklama
Grupa doświadczonych psychiatrów i psychologów w Kłodzku
psychiatra wrocław, psychoterapeuta wrocław, specjalista psychiatra
Leczenie zaburzeń odżywiania - anoreksja i bulimia we Wrocławiu
Nasze Strony
RSS
Ostatnie newsy - Ostatnie newsy
Ostatnie artykuły - Ostatnie artykuły
Logowanie
Nazwa użytkownika

Hasło

Zapamiętaj mnie


Klara Klara
2 dni Offline
Nieustraszona Nieustraszona
2 dni Offline
swistak swistak
3 tygodni Offline
Alia Alia
3 tygodni Offline
Anderson_81 Anderson_81
3 tygodni Offline
Ostatnio zarejestrował się: Anderson_81
Ogółem Użytkowników:2,201
Shoutbox
Musisz zalogować się, aby móc dodać wiadomość.

18/12/2022
Cześć, Rafa!

15/12/2022
Dzień Dobry Wszystkim Smile

06/10/2022
zdrowia

06/10/2022
Covid zapukał do moich drzwi poraz kolejny ten już ze szpitalem w tle. Stres

17/07/2022
Romek, nowi użytkownicy mają zablokowaną możliwość pisania na Forum - najpierw muszą się przedstawić w dziale "przedstaw się".

Archiwum shoutboksa
Utrata dobrego, kochanego obiektu(osoby), a depresja.
O czym chcę powiedzieć? O początkach, o doświadczaniu pierwszych doświadczeń dziecka z osobą matki. Wychodząc od początków tematu depresji, czyli od pytań, kiedy, jak, dlaczego rodzi się stan depresyjny, odpowiedź jest prosta i złożona zarazem, pojawia się on w wyniku doznanych strat, utrat. Mówimy o takich zwyczajnych, realnych utratach, jak strata pracy, firmy, kogoś bliskiego - w wyniku rozstania lub śmierci, majątku, pieniędzy a co za tym idzie dotychczasowego życia - codziennego funkcjonowania. Ale depresja pojawia się nie tylko przy utratach realnych. Są także utraty abstrakcyjne, jak utrata pozycji zawodowej, prestiżu społecznego, marzeń, itp. To co różni utratę realną od abstrakcyjnej, to reakcja na ten stan. W obu przeżywany jest smutek, zniechęcenie, rozpacz lub żal, natomiast przy utracie realnej naturalnym zjawiskiem jakie powinno się pojawić jest żałoba. Stan ten pomaga przeżyć, poukładać w sobie uczucia i doświadczenia związane z konkretną utratą. Pomaga przemyśleć, przeanalizować dobre i niedobre odczucia jakie osoba miała lub jakich doświadczała zanim nastąpiła utrata. Należy pamiętać, że z każdą utratą związany jest szeroki wachlarz emocji, od złości, wściekłości, nienawiści do utraconego obiektu, do miłości, gloryfikacji, idealizacji tego co było z nim związane lub jego samego.
Stan depresyjny związany z utratą abstrakcyjną jest o tyle trudniejszy do zidentyfikowania, że trudno w nim zdefiniować co tak naprawdę jest jego przyczyną, gdyż odczuwanie utraty jest nieświadome, choć objaw zewnętrzny, czyli to co jest odczuwane przez osobę nią dotkniętą jest taki samo jak w żałobie.
Psychoterapia osób depresyjnych pokazuje, że nade wszystko potrzebują one poczucia, że są godne miłości, są jej warte, są potrzebne, są osobami wartościowymi, nie z jakiegoś konkretnego powodu, ale z samych siebie. Trudność polega na tym, że one same nie mają takiego poczucia, co gorsza - mają odwrotne, bo mają inne doświadczenia i przyjmowanie, zaakceptowanie dobrych uczuć, rozumienia, opieki jaką dostają, jest często niemożliwe, jest bojkotowane, zwalczane agresją czy destrukcją relacji.
Osoby depresyjne często w swojej historii życia miały wiele złych doświadczeń w relacji z matką - z matką nie potrafiącą emocjonalnie wyczuć dziecka, to zaś powoduje, że w dorosłym życiu powtarzają one pewien model przeżywania relacji z osobami, z którymi się wiążą, wchodzą w związki, w konsekwencji one je rozczarowują, frustrują, opuszczają, powtarzając przeżywanie wewnętrznej rozpaczy, zawodu, smutku, żalu, złości. Ten system funkcjonowania daje poczucie ciągłości, stałej więzi, nie frustruje dodatkowym elementem jakim jest separacja od jedynego znanego stanu, ale to zaś uniemożliwia budowanie dobrej, trwałej, satysfakcjonującej i kreatywnej relacji w ich dorosłym, bieżącym życiu. Niemożność separacji jest doświadczana jako wewnętrzna złość, wściekłość, agresja i będąc uzewnętrznianą często jest działaniem autodestrukcyjnym. Rzeczywistość jest trudna do wytrzymania, staje się bolesna, prześladowcza, z poczuciem braku zrozumienia dla siebie, co przejawia się agresją wobec osób rozumiejących.
Osoba dotknięta tym stanem w pewnym momencie nie jest zainteresowana rozumieniem samej siebie, czuje się samotna i jest przepełniona chęcią niszczenia, ale oczekuje by rozumieli ją inni, a gdy tego nie robią, są odbierani jako powtórzenie modelu opuszczającej, nie rozumiejącej osoby matki.
Stan choroby trwa.
Wyparta złość, która nie może być skierowana do osoby, wobec której są żywione określone uczucia, jest skierowana przeciwko sobie, a to budzi dodatkowe stany emocjonalne jak poczucia winy za agresywne tendencje jakich osoba doznaje.
Te wyparte impulsy budzą silny lęk i obawę przed konsekwencjami jakie mogą one spowodować.
Mamy tu doświadczania cierpienia i zagubienia, i silną potrzebę by ktoś wreszcie coś zrobił, bo to co w środku jest przeżywane jest odseparowane od uczuć, jako że lepiej nie czuć nic, nie znać swoich potrzeb, aniżeli doświadczać takich, które przerażają.
Dodaj do:

Komentarze
Brak dodanych komentarzy. Może czas dodać swój?
Dodaj komentarz
Zaloguj się, aby móc dodać komentarz.
Oceny
Tylko zarejestrowani użytkownicy mogą oceniać zawartość strony

Zaloguj się lub zarejestruj, żeby móc zagłosować.

Brak ocen. Może czas dodać swoją?

50,116,130 Unikalnych wizyt

Powered by PHP-Fusion copyright © 2002 - 2024 by Nick Jones.
Released as free software without warranties under GNU Affero GPL v3.

2024