Mam 30 lat- trochę dużo, ale nie na tyle by uznać się za przegraną. Przeciętny człowiek żyje 70 lat, kobieta dłużej- więc mam przewagę, ale niosę balast choroby, więc powiedzmy 60 lat- czyli potencjalnie jestem na półmetku.
Jaka jestem?
Mam niebieskie oczy ponoć jak niezapominajki- lubię niezapominajki i jasne włosy, czasem proste czasem kręcone zależy od dnia i pogody. Bywają w różnych kolorach: od ostrego pomarańczu po intensywny szafir. Jestem nie za duża i nie za mała - nie banalna - taka jestem.
Ale fizyczność to nie tylko ja, jestem również...
rozsądna- choć zdarza mi się w to wątpić , oglądając się wstecz;
"wesoła babka" - tak oceniają mnie " niektórzy obcy ludzie" w codziennej autobusowej wędrówce do pracy;
odważna - odwagi nigdy mi nie brakowało, od dziecka mocno stojąca na nogach;
pokręcona - najbardziej szalone pomysły są moje;
zwariowana - " winna" wszystkich żartów w okolicy;
tajemnicza - skryta za zasłoną rzęs dusza, nie ufa wszystkich;
miła - hmm nie zawsze ;)
mądra - zwyczajny blef;
pobudzona psycho-ruchowo - dla niektórych posiadaczka nieleczonego ADHD, tak twierdzą wszyscy, którym dane było znajdować się w bliskiej lokalizacji podczas , jakichkolwiek wykładów, prelekcji, szkoleń...
roztrzepana - wszędzie mnie pełno;
spontaniczna - na ścianie do dziś wisi dyplom od dzieci " za żywiołowość i wszędobylstwo";
do zadań specjalnych - ponoć dyplomacja jest moją cechą hmmmm nie wiedziałam;
inteligentna - zwykłe nieporozumienie natury;
dająca nadzieję - to zdanie pacjentów i podopiecznych;
kochającą ludzi - oddaję się sprawom w całości;
bezpośrednia - nie lubię obłudy;
konkretna - przydatne w kierowaniu ludźmi ,
punktualna - taką mam zasadę,
posiadaczka dobrej pamięci -choć byłam lepszym, zanim ed spustoszyło organizm;
dobry obserwator - mam po prostu " za czułe" zmysły.
Ale jestem też taka;
naiwna - co często jest wykorzystywane;
dumna - często duma nie pozwala odpuścić;
uparta - niestety ;(
krytyczna - głównie dla siebie;
okrutna - tylko do siebie;
nieubłagana - wobec siebie;
Jestem też sędzią i katem w jednej osobie względem siebie. Proces jednoosobowy gdzie brak jest choćby obrońcy z urzędu, w tym procederze skazana jestem na porażkę .A mój perfekcjonizm doprowadza moich najbliższych do szaleństwa.
Więc jaka ja jestem?
Jestem też chora- na głód miłości.