cichy smutek
przykucnął nad brzegiem mojego serca

podniósł do góry
ciemne
ogromne oczy
zagubionego dziecka

popłynął
szafirowym jeziorem duszy
i dotarł aż do źródła
tam
skąd bierze swój początek
każda myśl
drgnienie serca
czy zachwyt duszy

zaciągnął wszystko
chłodnym srebrem łzy

i osiadł w ustach
gorzkim niepokojem

cichy smutek
nad brzegiem mojego serca
towarzyszy mi nieustannie

niczym tchnienie wiatru
w jesiennych liściach

21.02.2010,